Peter en Ronald

“Ruud geniet het meest van er gewoon bij zijn”

Ruud zit aan de grote eettafel van vrijwilligers Peter Lansink en Ronald Bruinink uit Enschede en kijkt om zich heen. Ongeveer één keer in de vier weken komt Ruud bij Ronald en Peter langs. Dan drinken ze koffie en/of maken ze een uitstapje. Soms nemen Peter en Ronald hem mee naar familie of ze gaan samen de stad in, een terrasje pakken, zwemmen of bowlen. “Eigenlijk haakt Ruud aan bij wat wij gaan doen. Bijvoorbeeld bij feestjes. Dan hebben we dertig man in de tuin en dan loopt Ruud daar gewoon tussen”, vertelt Peter.

Legpuzzels

Ruud vindt het ‘leuk’ bij Peter en Ronald, zegt hij. Ruud is niet zo’n prater, weten de vrijwilligers intussen. De afgelopen jaren hebben Peter en Ronald Ruud goed leren kennen. Ruud kent hun familie en vrienden. Omgekeerd kennen Peter en Ronald Ruuds familie: zijn zus Karin. Peter: “Ik kan mij voorstellen dat je wilt weten waar je kind of in dit geval je broer naartoe gaat. Wij vinden het belangrijk dat zij weet wie wij zijn.” Ronald: “En voor de familie moet duidelijk zijn dat Ruud met twee mannen meegaat.”

Minimaal

In het begin van hun contact met Ruud dachten Peter en Ronald dat ze er telkens iets speciaals van moesten maken. Ronald: “Je wilt toch dat iemand het leuk heeft, maar we wisten het nooit zo, vindt hij het nou leuk of niet?’’ Inmiddels hebben ze ontdekt dat Ruud het meest geniet van gewoon het ‘erbij zijn’. “Je hoeft hem niet te vermaken.” Ronald: “Soms denk ik, het is minimaal wat we doen, maar hij is dan heel tevreden. Als hij iets prettig vindt, maakt hij een bepaalde beweging, een soort vreugdedansje’’.

Zuiver

“Wat mij zo aanspreekt in mensen met een beperking is dat ze onvoorwaardelijk zijn in wat ze doen, in hun gedrag. Het is bijzonder om te zien hoe zuiver zij vaak met dingen omgaan. Ruud kent geen schaamte of misschien een ander soort schaamte. Hij wil er graag bij horen en dat willen we allemaal. En wij vinden het belangrijk voor Ruud dat hij erbij hoort’’, vertelt Peter.