Robin, Rosanne en Judith

“Wij houden van reuring in de tent!” Een kijkje achter de schermen bij De Koppeling

 

Wie aan wonen bij De Twentse Zorgcentra denkt, heeft waarschijnlijk een beeld van zorgparken zoals ‘t Bouwhuis en de LosserHof. Maar binnen De Twentse Zorgcentra hebben we ook woonlocaties in de wijk. Een voorbeeld daarvan is De Koppeling in de wijk De Riet in Almelo. In twee vleugels van woonzorglocatie De Koppel van ZorgAccent bevinden zich 18 appartementen voor volwassenen en ouderen met een lichte verstandelijke beperking.

Omdat we nieuwsgierig zijn hoe het is om binnen zo’n locatie te werken, spraken we met drie medewerkers uit dit team: Robin, Rosanne en Judith. Zij vertellen enthousiast over hun ervaringen over hun werk bij en de bewoners van De Koppeling. Een ding is duidelijk: werken bij De Koppeling is niet voor watjes!

 

Robin, werkt nu twee jaar bij De Koppeling. Daarvoor werkte hij vier jaar bij ‘t Bouwhuis. Rosanne maakt sinds 2017 deel uit van het team. Daarvoor werkte ze onder meer bij den Alerdinck en een woongroep in Losser. Sinds 2018 is ze persoonlijk begeleider bij de Koppeling. Judith werkt aankomend zomer 25 jaar bij De Twentse Zorgcentra waarvan bijna vier jaar op De Koppeling: “En ik hoop dat ik er nog heel veel mooie jaren mag werken!” Alle drie zijn ze het erover eens dat ze in een erg leuk en collegiaal team werken. Judith: “Ik heb altijd met dames gewerkt op andere groepen. Hier is het mooi gemixt. Zowel qua gender als leeftijd!” Wat maakt die mix zo fijn? Robin: “Er wonen hier dames en heren. Dan is de diversiteit in begeleiding ook fijn. Qua hulpvragen en qua zorgvragen. We zijn een open team. We spreken elkaar aan. En we zijn flexibel. Samen proberen we altijd weer het rooster rond te krijgen. Ondanks dat we te maken hebben met veel zieken, lukt dat toch altijd.’

 

Reuring

Robin: “We hebben hier slaapdiensten.  Het voelt echt anders als je hier ‘s nachts alleen voor je cliënten bent. In principe kun je tussen 23:00 uur en 7:00 uur gewoon slapen. Maar je kunt ook worden gebeld als er iets gebeurt. Judith: “Dan zijn het situaties die niet kunnen wachten tot de volgende dag. Conflicten tussen cliënten, bijvoorbeeld. Als het echt onveilig wordt, ben je wel op jezelf aangewezen. Als we het niet zelf kunnen oplossen, bellen we de politie. Dat is niet anders dan in een gewone buurt. Dat neemt niet weg dat je wel stevig in je schoenen moet staan. Anders moet je hier niet gaan werken.” Maar ze zijn het er unaniem over eens: “Af en toe wat reuring in de tent vinden we allemaal leuk!”

 

‘Individuutjes’

Wat maakt het werken in De Koppeling nou zo bijzonder? Rosanne: “De verschillende mensen die hier wonen. Iedereen heeft zijn eigen zorgvraag, zijn eigen wens, zijn eigen leven. Het zijn allemaal ‘individuutjes’. Je begeleidt hier als het ware ambulant.” Robin benadrukt dat contactmomenten en het opbouwen van vertrouwen met de bewoners heel belangrijk is. “We beginnen als iemand hier net woont elke dag met een contactmoment om in de gaten te krijgen wie degene is. Wat kan hij wel, wat kan hij niet”, legt Robin uit. Ze ondersteunen hun bewoners ‘op maat’.  Of het nu gaat om het nemen van medicatie, boodschappen doen of ondersteunen bij het schoonmaken.

 

Uitdagingen en voldoening

Het werk bij de Koppeling geeft dus veel voldoening? “Maar er zijn ook grote uitdagingen hier, hoor!”, vertelt Judith. “We lopen tegen allerlei dingen aan. Er zijn cliënten die hun huishouden niet doen, die het niet lukt om afspraken na te komen. Maar ook cliënten die hun dag- en nachtritme helemaal omgooien of bewoners die het niet lukt om te werken.” Robin: “Het zijn mensen net zoals jij en ik, maar die dan net niet helemaal kunnen meekomen in de maatschappij. Onze uitdaging is om het leven van cliënten zo normaal mogelijk te laten verlopen door hen zo zelfstandig mogelijk hun ding te laten doen.” En dat is vaak een zaak van de lange adem en waarvoor je flexibel moet kunnen omgaan met onverwachte situaties. En dan heeft de omgeving vaak ook nog een mening over wat zij zien of horen rondom De Koppeling. Rosanne: “Bijvoorbeeld als mensen geluidsoverlast ervaren en ons vragen waarom we daar niets aan doen. Maar zij weten niet dat we als team ontzettend ons best doet om dat probleem op te lossen.”

 

Blij

Gelukkig zijn er genoeg momenten waar ze blij van worden. Robin: “Ik word vooral blij als ik bewoners kan helpen met kleine dingen. Dat je daar dan waardering voor krijgt van je cliënt. Sommigen hebben bijvoorbeeld helemaal geen zin om hun appartement op te ruimen. Maar als ik hen dan daarmee help en dat ze je dan achteraf een boks geven en zeggen ‘toch wel fijn dat we het samen geflikt hebben’. Dat geeft zo’n goed gevoel!”

Rosanne: “Ik vind de cliënten zo ontzettend leuk. Dat je echt wat opgebouwd hebt. Bijvoorbeeld zoals afgelopen zaterdag tijdens mijn slaapdienst. Ik liep buiten toen een cliënt aan mij vroeg om samen even een rondje te lopen met de hond. Dat dus iemand naar jou toekomt. En dezelfde avond komen twee jonge jongens naar ons kantoor voor een praatje.  Ongedwongen. Dat er contact is zonder dat het moet. Dat vind ik echt mooi.”

Judith vertelt dat ze afgelopen zondag ging wandelen met een cliënt. “Ik moest eigenlijk het zorgplan nog uitwerken. Maar het was zulk mooi weer dat ik met een cliënt in een rolstoel een rondje ben gaan wandelen en een patatje heb gegeten. Ze komt zelf nooit buiten. Dan kun je echt iets betekenen voor mensen. Daar word ik heel blij van.”

 

Samen

De Koppeling mag dan wel een ‘buitenlocatie’ zijn, ze staan niet alleen in de zorg voor ‘hun’ bewoners. Judith: “We worden heel goed ondersteund door collega’s met andere specialismen binnen de organisatie. De gedragsdeskundige, speltherapeut en onze manager zijn heel betrokken. Judith: “En de diëtisten.  Er hebben best veel cliënten overgewicht. Daarom koken wij hier drie keer per week een gezonde maaltijd. Ook hebben we van 16.00 tot 17.00 uur een koffiemoment. Even een kopje thee of koffie en even gezellig kletsen. Een potje darten. Dan koken wij ook. Dan zijn we langer open en kunnen ze mee-eten.”

 

En de toekomst?

Robin, Rosanne en Judith zijn het erover eens dat het werken bij De Twentse Zorgcentra veel mogelijkheden biedt om je verder te ontwikkelen. Enerzijds door ervaring op te doen bij de verschillende locaties en met de diverse doelgroepen. Maar zeker ook door opleidingen te volgen. Dat dat niet bij woorden blijft, blijkt uit het feit dat Rosanne inmiddels in het tweede jaar van de opleiding Social Work aan het Saxion studeert. Rosanne: “Ik zie bij De Twentse Zorgcentra volop mogelijkheden om me te ontwikkelen. Ik weet nog niet precies wat ik wil of wat mijn volgende stap zal zijn, maar alles wat ik nog leuker vind dan wat ik nu doe, vraagt een Hbo-niveau.

Voor Judith is het de afwisseling en diversiteit binnen De Twentse Zorgcentra die haar blijft inspireren. “Je hebt te maken met verschillende doelgroepen, verschillende locaties. Je kunt verschillende mensen ontmoeten”, zegt ze enthousiast.

Robin: “Ik zoek werkplekken waar ik me kan ontwikkelen en mezelf kan blijven uitdagen. Ik heb veel met gedragsmoeilijke cliënten gewerkt. De doelgroep van De Koppeling is LVB (licht verstandelijk beperkt). Dat is dan weer een hele andere uitdaging. Het is een grote organisatie. Dat biedt zoveel mogelijkheden”