“Het huis waar onze kinderen wonen is van ons allemaal”

Wat betekent het om een zoon of dochter te hebben met een beperking? Wat betekent het voor je leven en dat van de andere gezinsleden? Hieronder lees je het verhaal van Irma, de moeder van Levi (14).

Een ander kind
Levi wordt geboren en ontwikkelt zich de eerste anderhalf jaar van zijn leven als een normaal gezond jongetje. Als hij anderhalf jaar oud is verandert dat na een val op zijn hoofd. Daardoor ontwikkelt hij zulke zware epileptische aanvallen dat zijn ontwikkelingsniveau zakt naar de leeftijd van een baby van negen maanden. Als Levi zes jaar is, doet hij mee aan een test van een nieuw medicijn tegen zware epilepsie. De medicijnen slaan aan. Met het medicijn wordt hij zo goed als aanvalsvrij. Irma Bruggeman, moeder van Levi vertelt: “Omdat hij zo lang ernstig ziek is geweest, kregen we een ander kind terug. Daar kun je heel lang over blijven treuren, maar je kunt ook kijken hoe hij, binnen zijn mogelijkheden, als een kind van negen maanden oud, na al dat ziek zijn weer kind mag zijn.”

Valveilig met foam
En zo richt Irma haar woonomgeving zo in dat Levi een zo prettig mogelijk leven kan leiden waarin hij kind kan zijn. Ze maakt haar huis en tuin valveilig: “80 procent bekleedde ik met foam. Zo krijgt Levi heel veel bewegingsvrijheid.” Met een PGB-budget organiseert Irma een zorgteam aan huis om Levi heen die hem verzorgen en met hem spelen. Irma leidt ze op om met Levi en zijn ziekte om te gaan.  “Zo kwam mijn HBO-V-opleiding ook weer van pas!” Ze vult het team aan met professionele hulp van een fysiotherapeut en logopedist. Als het wat beter hem gaat, brengt Irma Levi doordeweeks onder bij de dagopvang van de LosserHof. Samen met dit team verzorgt Irma Levi 10 jaar lang aan huis.

Lief dorpje
Toch begint met het ouder worden van Levi de intensieve verzorging zijn tol te eisen bij Irma. “Ik raakte fysiek oververmoeid. Hij kreeg zo langzamerhand het lichaam van een volwassene, maar gedraagt zich als een baby. Dat is heel zwaar, ook voor de rest van het gezin. Naast dat mensen in mijn omgeving mij vragen stelden. ‘Wat als jij er niet meer bent of jou wat overkomt’.” En zo ontstaat bij Irma langzamerhand steeds meer het besef dat Levi niet langer bij haar kan blijven wonen. Op zoek naar een fijne woonomgeving voor Levi, oriënteert Irma zich bij de LosserHof waar Levi al voor de dagopvang naar toe gaat. Ze heeft hier direct een goed gevoel bij. “Dat is toch zo’n lief dorpje waar alles op de behoeftes van deze mensen is gericht met allemaal vertrouwde professionals in de buurt.”

Ontspannen overgang uit huis
Ze bouwt het uit huis gaan van Levi langzaam op. “Ik ben zelf steeds verder uit het zorgteam thuis gestapt tot ik nog maar een dag in de week voor hem zorgde. Om te wennen dat een ander de zorg overneemt. En toen stapte ik over op wonen. In eerste instantie logeert hij om het weekend in de LosserHof. Daarna elk weekend en ten slotte tijdens de vakanties. Na de derde vakantie blijft Levi fulltime op De LosserHof wonen. Een hele ontspannen organische overgang. Zowel voor Levi als voor mij.”