Joyce

“Hier werken is alles behalve voorspelbaar en saai”

Na dertien dynamische jaren bij Defensie besloot Joyce (43 jaar) dat het tijd was voor meer stabiliteit in haar leven. Ze ruilde haar soms zware functie als ‘medic’ in voor een positie als persoonlijk begeleider in de gehandicaptenzorg. Na diverse rollen binnen De Twentse Zorgcentra is ze tegenwoordig teammanager.

 

Joyce: “In 2000 begon ik bij Defensie. Ik volgde de opleiding tot verpleegkundige en werd allereerst in Duitsland gestationeerd. Ik was toen net twintig. In de dertien jaren die volgden, beleefde ik als verpleegkundige van alles. Ik vloog mee op helikopters, ging met pelotons mee en werd uitgezonden naar Bosnië, Pakistan en Afghanistan. Het was een fantastische tijd, ook al heb ik – net als iedereen die uitgezonden is geweest – mijn littekens.

 

In 2013 was ik gevoelsmatig klaar met mijn drukke, onrustige bestaan zonder vaste verblijfplaats. Ik wilde niet langer continu onderweg zijn en had behoefte aan vastigheid. En dus ging ik op zoek naar ander werk. Het liefst wilde ik een baan die dynamisch was en waar ik snel moest kunnen acteren. En dus richtte ik mijn pijlen op de gehandicaptenzorg. Nee, daar had ik geen ervaring in. Ik had ooit stage gelopen bij reguliere ziekenhuizen en revalidatiecentra, maar de gehandicaptenzorg was helemaal nieuw voor me. Maar het leek me interessant en het voelde als een omgeving die bij me zou passen.

 

Mijn gevoel bleek juist. Ik solliciteerde bij een woongroep op ’t Bouwhuis in Enschede en werd aangenomen als persoonlijk begeleider. Ik had het daar erg naar mijn zin. Het verzorgen en verplegen van de cliënten, het contact met ze; het paste goed bij me.

In sommige opzichten was het vergelijkbaar met mijn werk bij Defensie. Ook daar was het belangrijk om in verbinding te staan met anderen en écht te zijn: wat je ziet, is wat je krijgt. Dat is belangrijk, want je moet elkaar volledig kunnen vertrouwen. Kun je dat niet, dan kan dat levensgevaarlijk zijn. Nu is dat laatste misschien niet direct aan de orde binnen de gehandicaptenzorg, maar de rest – verbinding, écht zijn en vertrouwen – is enorm belangrijk.

 

In sommige opzichten was het vergelijkbaar met mijn werk bij Defensie. Ook daar was het belangrijk om in verbinding te staan met anderen en écht te zijn: wat je ziet, is wat je krijgt.”

– Joyce over de vergelijking tussen Defensie en haar werk bij De Twentse Zorgcentra

 

Na het werken op de groep als persoonlijk begeleider, kreeg ik een paar andere functies binnen De Twentse Zorgcentra. Dit waren meer coördinerende en leidinggevende rollen. Beetje bij beetje kwam ik erachter dat ik het in me had om iets te organiseren, iets op poten te krijgen. En ik ontdekte dat ik enthousiast werd van bedrijfsvoeringsprocessen. Het solliciteren naar de functie van teammanager, waarin ik deze nieuwe interesses en vaardigheden kon combineren, was dan ook een logische vervolgstap.

 

In 2023 werd ik aangenomen als teammanager in opleiding en startte ik met een traject dat een jaar duurde. Tijdens dat jaar werd ik begeleid door een interne opleider. Ook werd ik door mijn collega-teammanagers in mijn kracht gezet.
Het was een druk jaar maar het was het meer dan waard. Ik volgde een opleiding en leerde ontzettend veel over bedrijfsvoering en leidinggeven. Ik leerde andere teammanagers en medewerkers kennen en had daarbij ook veel contact met cliënten. Want van dat laatste geniet ik nog steeds enorm.

 

Inmiddels is het traject afgelopen en ben ik volleerd teammanager. Ik stuur twee teams aan en in vakantieperiodes of als een collega-teammanager door ziekte afwezig is, neem ik extra teams waar. Mijn eigen teams verzorgen beide een andere doelgroep cliënten. De ene groep cliënten heeft veel verpleging en verzorging nodig en bij de andere groep is er daarnaast sprake van onvoorspelbaar gedrag.
Voor die laatste groep moet je een stevige persoonlijkheid hebben. Niet alleen als begeleider, maar ook als teammanager. Je moet de cliënten kunnen lezen, je moet écht zijn en in contact blijven. Dat probeer ik altijd over te brengen aan de medewerkers. Wees je bewust van wat je doet, van hoe je begeleidt. Verzorgen en begeleiden zijn twee verschillende dingen.

 

Je moet de cliënten kunnen lezen, je moet écht zijn en in contact blijven.”

– Joyce over werken met Moeilijk Verstaanbaar Gedrag

 

Wat ik het leukste vind aan mijn functie van teammanager? Ik geniet er vooral van als ik mijn team in een positieve flow krijg, zodat we resultaten boeken op de drie pijlers van De Twentse Zorgcentra: goed leven voor de cliënt, mooi werk voor de medewerkers en financieel gezond zijn.

Elke werkdag voel ik waarom ik hier wil zijn en voor wie ik het doe: de cliënt. Daarom ga ik elke dag even langs mijn woongroepen, ondanks dat ik een kantoor heb op een andere plek. Ik drink koffie met de begeleiders en praat met ze, we kijken samen naar het rooster en ik check of iets in de zorg anders moet. Soms spring ik bij als cliënten verzorgd moeten worden.
Door naar de teams te gaan, voel ik de verbinding met de medewerkers, en voelen zij die met mij. Dat geldt ook voor de gedragskundige van de groepen. Ook met hen heb ik nauw contact. Zo kunnen we samen de focus op de cliënt hebben. Wat we doen het echt samen, met elkaar. Dichtbij en deskundig.

 

Ik mis mijn werk bij Defensie niet; het is inmiddels al een tijd geleden dat ik afscheid heb genomen en ik ben erg tevreden met mijn huidige baan en met De Twentse Zorgcentra als mijn werkgever. De organisatie groeit en is in ontwikkeling. De teams worden stabieler. En bovenal: ik vind mijn teams leuk en de samenwerking met andere teammanagers vind ik erg prettig.

Ik heb mijn collega-teammanagers ook echt nodig. We moeten met elkaar kunnen sparren en situaties bespreken. Soms is het nodig om samen naar een groep toe te gaan. Dat teamgevoel, die back-up van collega’s, is onmisbaar.

 

Soms mis ik de snelheid uit de Defensie-periode. Ik ben het gewend om altijd snel te handelen, maar dat kan hier niet altijd. Dan moet ik mezelf terugfluiten omdat ik te snel ga. En natuurlijk moet ik wel eens iets doen waar ik niet blij mee ben, zoals moeilijke gesprekken voeren met medewerkers. Maar dat hoort erbij.

Werken in de gehandicaptenzorg is echt heel erg leuk. Het is dynamisch, je moet snel kunnen acteren en stevig in je schoenen staan. Je weet niet hoe je werkdag verloopt en dat vind ik erg positief: hier werken is alles behalve voorspelbaar en saai.”