Kim

“Ik had nooit verwacht dat de gehandicaptenzorg zo goed bij mij zou passen”

Kim werkte als leidinggevende in de detailhandel toen ze erachter kwam dat ze klaar was voor een nieuwe uitdaging. Ze wilde altijd al werken met mensen, door de komst van haar zoontje kwam ze achter haar ware passie. Ze startte met het leerwerktraject van De Twentse Zorgcentra. Tijdens het traject ontvang je salaris, doe je ervaring op en wordt de opleiding voor jou betaald. Dat past goed in de levensfase waar Kim nu inzit, de studie past haar goed.

Hoe kwam je bij De Twentse Zorgcentra terecht?
“Een vriend ging solliciteren bij De Twentse Zorgcentra en stuurde mij de link door van een vacature. Daarna vond ik informatie over het leerwerktraject en was gelijk enthousiast. Tijdens het volgen van het leerwerktraject krijg je een diploma, bouw je geen studieschuld op en heb je gewoon een inkomen. Toen dacht ik ‘dat is ook wel iets voor mij’. Ik wilde namelijk graag de zorg in. Het sollicitatieproces verliep vlot en ik ging aan de slag op de LosserHof.”

In eerste instantie dacht ik: ‘dit is een mooie weg om een diploma te halen’ maar al snel veranderde dat naar ‘waarom heb ik dit niet eerder gedaan?’. Ik had nooit verwacht dat de gehandicaptenzorg zo goed bij mij zou passen.”

 

Bij welke groep zijn we nu?
“We zijn bij de Ulenkateweg 19-21, daar wonen twee groepen. Deze groepen zijn verbonden door een gang die dient als kantoor. De collega’s op beide locaties werken samen als één team. We hebben hier een hele diverse woongroep. De cliënten kun je niet met elkaar vergelijken, iedereen is uniek. Iedereen heeft eigen kenmerken. Aan de kant van nummer 21, de groep waar ik het meest ben, sturen we meer op gedrag. Er zijn cliënten met diverse zorgvragen, we helpen ze vooral bij de dagelijkse dingen, zoals douchen, aankleden en tandenpoetsen. Daarnaast signaleren we ontwikkelingen en stellen we nieuwe doelen op, zodat cliënten blijven groeien.

Het is een hele ondernemende groep. We gaan vaak even met de bewoners op pad, zoals naar het tuincentrum, de IKEA of een dagje naar het pretpark. Ook doen we graag mee met de activiteiten van recreatie en gaan we wekelijks naar de kerk, het zwembad en naar het paardrijden.”

Hoe is het om te werken in de gehandicaptenzorg?
“Het verzorgen van cliënten was in het begin wennen. Als voormalig leidinggevende was ik gewend om zelfstandig te handelen en vroeg ik niet zo snel om hulp. Mijn collega’s boden mij veel waardevolle tips en richtlijnen voor de verzorging. Iedereen heeft een andere benadering nodig. Toen ik daar meer open voor ging staan, werd het werk veel makkelijker. Ik kon toen ook meer tijd besteden aan het observeren van het gedrag van de cliënten. Het onvoorspelbare in hun gedrag maakt het werk uitdagend en boeiend. Geen dag is hetzelfde!”

Wat viel je op?
“Toen ik als kersverse moeder was begonnen in de zorg, linkte ik dat aan de levensfases van mijn zoontje. Op mijn vorige groep (Ledeboer 7) was er veel zogenoemd ‘jong gedrag’. Bijvoorbeeld toen mijn zoontje nog heel jong was en nog niet kon praten, straalden zijn ogen. Hij glunderde. Dat zag ik dan ook weer terug bij de cliënten en dan wist ik dat het goed zat. Zo zag ik vaker gedrag bij mijn cliënten dat ik ook thuis zag. Door het zien en begrijpen van dat gedrag is mijn respect alleen maar gegroeid. Ik ben heel blij dat ze mij vertrouwen in de zorg die ik bied.”

Toen mijn zoontje nog heel jong was en nog niet kon praten, straalden zijn ogen. Hij glunderde. Dat zag ik dan ook weer terug bij de cliënten en dan wist ik dat het goed zat.”

Wanneer is iets voor jou een succes?
“In het begin vond ik het erg wennen om de behoeften van de cliënten te lezen. Op een gegeven moment herkende ik de signalen van cliënten wanneer ze hoog in spanning zaten of voelde ik de spanning aankomen. Een grapje is op zo’n moment een simpele afleiding, maar het kan de situatie wel de-escaleren. Soms duurt het langer om iemand uit die spanning te halen, ik vind dat interessant en juist een leerzame uitdaging.”

Als iemand een leerwerktraject zou willen doen, welk advies zou je dan willen meegeven?
“Wie niet waagt wie niet wint, denk eraan dat de grootste groei buiten je comfortzone ligt. Je begint vanaf het eerste moment een gewone collega. Je volgt met (voornamelijk) volwassenen de opleiding. Iedereen heeft daardoor een leuke inbreng, omdat je al wat levenservaring meeneemt.

Het werk is gewoon zo mooi! Je bent met mensen in contact en je haalt er zoveel voldoening uit. De mensen zijn zo dankbaar. Als ik straks mijn diploma heb weet ik nog niet wat ik precies ga doen. Ik werk met veel plezier op deze groep en hoef er absoluut niet weg. Wellicht dat ik in de toekomst nog op andere groepen zou willen rondsnuffelen. Daar is bij De Twentse Zorgcentra ook alle ruimte voor.”